Voor elke ouder is het verlies van een kind de grootste nachtmerrie

Maar hoe zit dat wanneer je een kind verliest tijdens de zwangerschap of bij de geboorte. Een kind wat je nog nauwelijks hebt leren kennen. Hoe doe je dit in een omgeving die je baby helemaal niet heeft leren kennen.  Waarin het verdriet voor buitenstaanders vaak ongrijpbaar is. Een familie waarin verschillende generaties verschillende opvattingen hebben over hoe je hiermee omgaat. En hoe zit het met hechten aan je kind. En meteen geconfronteerd worden met onthechten? 

Voor mijn afstuderen deed ik onderzoek naar het belang van rouwen om het verlies van een kind rondom de zwangerschap. Wat maakt dit rouwen zo belangrijk en wat is de invloed van (niet) rouwen op het familiesysteem. Hiervoor schreef ik mijn scriptie “Van een lege buik naar een vrije buik”. De lege buik verwijst naar de leegte die achterblijft na het verlies. De lege buik die na een bevalling normaliter de armen vult. Nu blijft niet alleen de buik leeg, maar ook de armen.

De vrije buik verwijst naar het nemen van rouw. Het uiten, doorleven en loslaten van alle emoties. Waardoor de buik vrij is om het leven weer vol te kunnen nemen. Maar ook een vrije buik voor het dragen en baren van eventuele volgende kinderen. Een vrije buik voor deze kinderen die systemisch gezien los zijn van het dragen of overnemen van het lot van de ouders en vrij zijn van verstrikking. In deze scriptie heb ik beschreven wat het belang is van rouwen om het verlies van een kind rondom de zwangerschap. Wat maakt dat dit verlies verschilt van andere verliezen. Hoe rouw je hierom? En wat is er nodig voor een gezonde toekomst van ouders, kinderen en het familiesysteem.

Rouw is onlosmakelijk verbonden met liefde

Wanneer de pijn van het verlies te heftig is, of de omstandigheden om te kunnen rouwen ontbreken, gaan proberen we de pijn vermijden. Gevoelens die we blokkeren belemmeren het helingsproces. En juist dit helingsproces is zo essentieel om tot bevrijding van de pijn en het verdriet te komen. Ingrijpende gebeurtenissen die onverwerkt blijven, vastgezette rouw, gevoelens die onderdrukt worden, trauma’s die achter slot en grendel gaan hebben invloed op de volgende generaties. Systemisch gezien een bekend fenomeen.

Wetenschappelijk wordt steeds bekend meer over het doorgeven van trauma binnen de familie. Dit wordt meergenerationeel familietrauma genoemd. Er is inmiddels wetenschappelijk bewijs dat middels DNA-codering trauma’s van generatie op generatie kunnen worden doorgegeven en dat dit ook gebeurt. Dat maakt dat deze scriptie zo belangrijk is om te lezen. Wanneer je zelf te maken hebt met verlies rondom zwangerschap of geboorte als ouder. Maar ook voor familieleden, vrienden of kennissen of  vanuit professioneel oogpunt als bijvoorbeeld coach, therapeut, verloskundige of uitvaartverzorger… Het belang van rouwen om het verlies van een kind rondom zwangerschap is niet alleen belangrijk voor de ouders, maar heeft grote invloed op het hele familiesysteem.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.